Epicka opowieść o ludziach żyjących w latach siedemdziesiątych, epoce zmian wartości i nowego spojrzenia na świat. To kolejne pokolenie bohaterów uwielbianej sagi Prawda zapisana w popiołach.

Nadszedł rok 1978, w który świat wita papieża Polaka. Władze w kraju zaczynają panikować, kryzys zaczyna się pogłębiać, a SB nie przestaje nękać opozycjonistów. Karol Lewin kolejny raz okazuje się niezastąpiony w swoim fachu, prywatnie zaś przeżywa najszczęśliwsze chwile w swoim życiu. Kostek Piotrowski usiłuje rozwikłać jedną z największych afer z udziałem polskich służb specjalnych, a Kinga próbuje poukładać swoje życie osobiste, podobnie jak Grzegorz Łyszkin i Amelia Imhoff, której coraz mniej podoba się w socjalistycznej Polsce.

Bohaterowie, którzy dotychczas zmagali się z duchami przeszłości, teraz borykają się z własnymi problemami, które zesłał im los. Tymczasem do Afganistanu wkraczają wojska sowieckie, w Iranie wybucha rewolucja islamska, zakończona obaleniem szacha, zaś Europa nękana jest zamachami terrorystycznymi.

To historia niezwykłej kobiety, która odniosła ogromny sukces finansowy w kraju rządzonym przez islamskich fundamentalistów. Autorka porusza mało znany temat, pisząc o zaradnych i przedsiębiorczych kobietach dokonujących rzeczy niemożliwych w rozdzieranym konfliktami Afganistanie. Kamila, zastraszana przez żołnierzy grożących jej więzieniem, walczy z przeciwnościami losu i własnymi słabościami uzbrojona jedynie w upór i odwagę i nadzieję na lepszą przyszłość.

Wstrząsający pamiętnik młodej kobiety, mieszkanki Afganistanu, która wraz z rodziną uciekła z kraju krótko przed pamiętnymi wydarzeniami z 11 września 2001 roku. Chwytająca za serce relacja z życia pod rządami talibów, widzianego oczami młodziutkiej niewinnej dziewczyny.26 września 1996 roku, w dniu wkroczenia talibów do Kabulu, Latifa miała szesnaście lat i głowę pełną marzeń. Pragnęła jak najszybciej dorosnąć i zostać dziennikarką. Pomimo iż w Afganistanie od 17 lat szalała wojna, Latifa czuła się szczęśliwa i zadowolona z życia. Tego dnia szkoły zostały zamknięte, a kobiety pozbawione prawa do pracy, upokorzone, zmuszone do noszenia czadri, do życia w zamknięciu i nędzy. Latifa nie poddała się reżimowi. Ryzykując życiem, zorganizowała tajną szkołę dla młodych dziewcząt. Nauczanie innych przywróciło jej sens życia, nadzieję na lepsze jutro, uzbroiło w determinację do walki o wolność i godność afgańskich kobiet.